Κατευθυντήριες συστάσεις για την αντιμετώπιση του κοιλιακού άλγους (στο σύνδρομο ευερέθιστου εντέρου)

Το κοιλιακό άλγος είναι συχνό και κατά κανόνα δεν έχει οργανικό αίτιο (δηλαδή, πρόκειται για λειτουργικό κοιλιακό άλγος). Σύμφωνα με τα τρέχοντα δεδομένα, περίπου το 35% των ενηλίκων υποφέρει από κοιλιακό άλγος, ένας στους έξι επηρεάζεται για 1-3 ημέρες τον μήνα και ένας στους δεκαπέντε επηρεάζεται συχνότερα και από μία φορά την εβδομάδα [1].

Το κοιλιακό άλγος είναι επίσης το κύριο σύμπτωμα του συνδρόμου ευερέθιστου εντέρου (ΣΕΕ). Η διαφορά μεταξύ του περιστασιακού κοιλιακού άλγους και εκείνου από το ΣΕΕ είναι πρωτίστως η συχνότητα του άλγους και δευτερευόντως η ταυτόχρονη εμφάνιση μεταβολών στην κινητικότητα του εντέρου. Εάν εστιάσει κανείς στις συστάσεις για την αντιμετώπιση του άλγους, θα διαπιστώσει ότι οι κατευθυντήριες οδηγίες θεραπείας υποδεικνύουν μια κατάλληλη προσέγγιση και για την αντιμετώπιση του περιστασιακού κοιλιακού άλγους.

Σήμερα υπάρχει ένα πλήθος (εθνικών) κατευθυντήριων οδηγιών θεραπείας για την αντιμετώπιση του ΣΕΕ. Ένας από τους λόγους για τον μεγάλο αριθμό κατευθυντήριων οδηγιών είναι το γεγονός ότι δεν είναι όλες οι επιλογές θεραπείας διαθέσιμες σε όλες τις χώρες, συνεπώς οι κατά περίπτωση συστάσεις είναι σημαντικές για τη θεραπευτική πρακτική που θα ακολουθηθεί σε τοπικό επίπεδο.

Πίνακας: Κατευθυντήριες συστάσεις για την αντιμετώπιση του κοιλιακού άλγους στο σύνδρομο ευερέθιστου εντέρου

Τι μπορεί να αποκομίσει κανείς από αυτές τις κατευθυντήριες οδηγίες θεραπείας για την ανακούφιση από το περιστασιακό κοιλιακό άλγος; 

Όλες οι κατευθυντήριες οδηγίες συνιστούν τη χρήση αντισπασμωδικών (γνωστών και ως σπασμολυτικών) για την αντιμετώπιση του κοιλιακού άλγους (βλ. πίνακα). Πέρα από τα κλασικά παραδείγματα, όπως η βουτυλοβρωμιούχος υοσκίνη¹ και η δροταβερίνη, στα αντισπασμωδικά περιλαμβάνονται και άλλα φάρμακα, όπως το πιναβέριο και η τριμεμπουτίνη. Να σημειωθεί εδώ ότι η βουτυλοβρωμιούχος υοσκίνη ενίοτε αποκαλείται και βουτυλοσκοπολαμίνη ή απλά υοσκίνη ή βρωμιούχος υοσκίνη. Όλες οι κατευθυντήριες οδηγίες συνιστούν επίσης τη χρήση του ελαίου μέντας.

Αναλγητικά στο κοιλιακό άλγος;

Ενδιαφέρον στοιχείο αποτελεί το ότι για την αντιμετώπιση του κοιλιακού άλγους οι κατευθυντήριες οδηγίες δεν συνιστούν την χρήση αναλγητικών όπως η παρακεταμόλη, η ασπιρίνη ή άλλα «ήπια» αναλγητικά. Αυτό κατά κύριο λόγο οφείλεται στην έλλειψη κλινικών δεδομένων για την αποτελεσματικότητα. Δευτερευόντως, παίζει επίσης ρόλο το (γαστρεντερικό) προφίλ τους όσον αφορά στις ανεπιθύμητες ενέργειες: για παράδειγμα, έχουν αναφερθεί γαστρεντερικές ενοχλήσεις, όπως η καούρα, η ναυτία, ο εμετός και το κοιλιακό άλγος, ως συχνές ανεπιθύμητες ενέργειες της ασπιρίνης.

Συμπεράσματα

Το κοιλιακό άλγος είναι σύνηθες, επηρεάζει την ποιότητα ζωής και μπορεί συχνά να αντιμετωπιστεί με επιτυχία με αντισπασμωδικά όπως η βουτυλοβρωμιούχος υοσκίνη, η δροταβερίνη ή το έλαιο μέντας. Οι διάφορες κατευθυντήριες οδηγίες για το ΣΕΕ συμφωνούν μεταξύ τους στη σύσταση αντισπασμωδικών για την αντιμετώπιση του κοιλιακού άλγους. Κάποιες από αυτές συνιστούν ρητά τη βουτυλοβρωμιούχο υοσκίνη και το έλαιο μέντας. Αντίθετα, καμία από τις κατευθυντήριες οδηγίες δεν συνιστά αναλγητικά.

_{¹Ονομασία που χρησιμοποιείται στην Ευρωπαϊκή Φαρμακοποιία.}

_{Σύγκρουση συμφερόντων: Ο T. Weiser είναι εργαζόμενος της Sanofi.} 

_{Γνωστοποίηση: Η σύνταξη του ιατρικού κειμένου και η δημοσίευση χρηματοδοτήθηκαν από Sanofi Aventis Deutschland GmbH.}